ฺ เครื่องรางกันภัย ................
.โดยปกติผมจะไม่พกเครื่องราง ในรถก็จะไม่แขวนอะไรไว้
นอกจากการเจิมรถจากพระที่นับถือ ถ้ามีสติอุบัติเหตุไม่เกิดก็เป็นความจริง
แต่บางครั้งเราก็ไม่ได้มีสติ100% ตลอดเวลา มีครั้งหนึ่งผมขับรถใจลอย
ตามองหน้ารถเพียงอย่างเดียว พอขับรถมาถึงช่วงที่มีเนิน เพื่อชะลอรถ
ผมก็แตะเบลคเพื่อชะลอรถข้ามเนินตามปกติที่ผ่านเส้นทางนั้นทุกวัน
แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกับทุกวันคือยังไม่ทันข้ามเนินพ้น มีเสียงโครมที่ท้ายรถ
ผม ผมเหลียวมองไปหลังรถ ด้วยอาการงงๆว่าอะไร มองเห็นคนขับรถ
มอเตอร์ไซด์ คว่ำอยู่หลังรถพอดี ผมจอดรถลงมาดู
ว่าคนขับมอเตอร์ไซด์เป็นอะไรรึเปล่าเพราะเห็นตระกร้ารถยุบแสดงว่า
ต้องชนแรงพอสมควร คนขับมอเตอร์ไซด์ก็เช็คอาการของตัวเองว่าบาดเจ็บตรงใหนมั๊ย
ปรากฏว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ถลอกและก็ตกใจเท่านั้น ผมโล่งใจว่าไม่มีใครเป็นอะไร
จากนั้นก็เริ่มมาดูสภาพรถตัวเองปรากฏว่ากันชนหลังยุบสีกระเทาะออกแต่โดยรวมก็ไม่ได้
หนักหนาสาหัสอะไร จึงได้ตกลงกับเจ้าของมอเตอร์ไซด์
...............ว่ากันตามกฏจราจร มอเตอร์ไซด์เป็นฝ่ายผิดที่ไม่เว้นระยะห่างจากรถคันหน้า
ตัวเองเพื่อจะได้เบรคทันหากคันหน้าหยุด ส่วนผมนั้นอาจจะผิดที่ไม่ได้ระวังด้านหลังของรถ
มองแต่ด้านหน้าอย่างเดียวไม่ได้ระวังรอบด้านจึงเกิดเหตุขึ้น ผมเลยแสดงน้ำใจให้มอเตอร์ไซด์
จ่ายค่าซ่อมครึ่งนึงที่เหลือผมออกเอง ก็ถือว่าเป็นบทเรียนที่ประมาทไปหน่อย
............... พอดีพี่สาวไปเที่ยว สิงคโปร์ ผมเลยแนะนำให้ซื้อพวกเครื่องลางที่นั่นเพราะสิงคโปร์
น่าจะเป็นเมืองแห่งฮวงจุ้ยก็ว่าได้ พี่สาวซื้อกุญแจปี่เซี่ยมาฝากผมเลยจัดการเอามาแขวนไว้ที่รถ
แต่คงไม่หวังว่าปี่เซี่ยจะคุ้มครองรถผม แต่แขวนไว้เพื่อเตือนสติว่าเวลาขับรถให้ระวัง รอบด้าน
ไม่อย่างนั้นจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกได้

้ ใครสนใจประวัติปี่เซี่ยหาข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ ข้อมูลเพิ่มเติม